کد مطلب:245997 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:218
مواعظ امام جواد
امام محمدتقی (علیه السلام) فرمود: «علم و دانش و معرفت، گنجی است كه خداوند به هر كس، عنایت كند او را از همه چیز بی نیاز كرده است.»
و فرمود: «خاموشی و ترك سخن بی موقع نوری است كه در دل می تابد و باعث تفكر و معرفت می شود. هر كس در گفتار خود قبلا فكر كند كه سخن بی جا نگوید دلش به نور معرفت روشن می گردد.»
و فرمود: «هر كس، كسی را دشنام دهد بی شك دیگری او را دشنام خواهد داد. اگر می خواهید به شما كسی فحش و دشنام ندهد، زبان خود را از دشنام، شماتت و فحش به دیگری ببندید و سخن جهت آزار دیگران نگویید تا دیگران هم حق
[ صفحه 61]
ادب و احترام شما را نگاه دارند.»
و فرمود: «در كسب علم بكوشید و در به دست آوردن آن، دست از تلاش باز ندارید. علم را در هر كجا كه هست بطلبید كه طلب علم فردی واجب است و مباحث علم مستحب می باشد و علم است كه باعث الفت و مودت برادران مؤمن می شود. علم است كه آدمی را صاحب عزت و مروت می كند. علم است كه انسان را از كارهای بیهوده دور می كند. علم است كه تحفه ی مجالس و بزم محافل می گردد. علم است كه رفیق خوب به وجود می آورد. علم است كه رفیق سفر و حضر است و مونس آدمی می باشد و در تنهایی انسان را رها نمی كند.» [1] .
و فرمود: «مردن انسان به گناه پیش از مردن به وسیله ی اجل است؛ یعنی آدمی كه گناه كرد، مرده، روحی كه باید به سرعت راه تكامل بپیماید به گناه می میرد و از ارتقا باز می ماند و این مردن قبل از مردن به وسیله ی اجل است.»
و فرمود: «مردم به نام نیكو و اعمال خیر، زنده هستند چه بسیاری كه صدها سال؛ بلكه هزاران سال است تن آنها مرده،
[ صفحه 62]
ولی نام آنها زنده و بر سر زبانهاست و چه بسیاری كه هنوز زنده اند؛ ولی اثر وجودی ندارند و مانند مرده ها می باشند؛ پس زندگی و مردن به روح آدمی است نه به جسم، باید روح و روان زنده بماند آن هم با اخلاق خوب، علم، فضیلت و كمال.»
و فرمود: «توبه كردن چهار ركن دارد: اول، پشیمانی به قلب وقتی آدمی مرتكب عملی شد بعد فهمید، اشتباه كرده و پشیمان می شود. دوم، طلب آمرزش، توبه به وسیله ی زبان و تصمیم بگیرد كه دیگر مرتكب خطا نشود. سوم، جبران آن عمل اشتباه به وسیله اعضا و جوارح. چهارم، عزم و تصمیم راسخ كه دیگر مرتكب خطایی نشود.»
و فرمود: «سه چیز است كه باعث خشنودی خدا از بنده اش می شود: استغفار بسیار؛ فروتنی و تواضع به نحوی كه بداند كه از هیچ كس برتر نیست؛ بسیار صدقه بدهد و به درماندگان یاری رساند.» [2] .
[ صفحه 63]
و فرمود: «خاموشی و ترك سخن بی موقع نوری است كه در دل می تابد و باعث تفكر و معرفت می شود. هر كس در گفتار خود قبلا فكر كند كه سخن بی جا نگوید دلش به نور معرفت روشن می گردد.»
و فرمود: «هر كس، كسی را دشنام دهد بی شك دیگری او را دشنام خواهد داد. اگر می خواهید به شما كسی فحش و دشنام ندهد، زبان خود را از دشنام، شماتت و فحش به دیگری ببندید و سخن جهت آزار دیگران نگویید تا دیگران هم حق
[ صفحه 61]
ادب و احترام شما را نگاه دارند.»
و فرمود: «در كسب علم بكوشید و در به دست آوردن آن، دست از تلاش باز ندارید. علم را در هر كجا كه هست بطلبید كه طلب علم فردی واجب است و مباحث علم مستحب می باشد و علم است كه باعث الفت و مودت برادران مؤمن می شود. علم است كه آدمی را صاحب عزت و مروت می كند. علم است كه انسان را از كارهای بیهوده دور می كند. علم است كه تحفه ی مجالس و بزم محافل می گردد. علم است كه رفیق خوب به وجود می آورد. علم است كه رفیق سفر و حضر است و مونس آدمی می باشد و در تنهایی انسان را رها نمی كند.» [1] .
و فرمود: «مردن انسان به گناه پیش از مردن به وسیله ی اجل است؛ یعنی آدمی كه گناه كرد، مرده، روحی كه باید به سرعت راه تكامل بپیماید به گناه می میرد و از ارتقا باز می ماند و این مردن قبل از مردن به وسیله ی اجل است.»
و فرمود: «مردم به نام نیكو و اعمال خیر، زنده هستند چه بسیاری كه صدها سال؛ بلكه هزاران سال است تن آنها مرده،
[ صفحه 62]
ولی نام آنها زنده و بر سر زبانهاست و چه بسیاری كه هنوز زنده اند؛ ولی اثر وجودی ندارند و مانند مرده ها می باشند؛ پس زندگی و مردن به روح آدمی است نه به جسم، باید روح و روان زنده بماند آن هم با اخلاق خوب، علم، فضیلت و كمال.»
و فرمود: «توبه كردن چهار ركن دارد: اول، پشیمانی به قلب وقتی آدمی مرتكب عملی شد بعد فهمید، اشتباه كرده و پشیمان می شود. دوم، طلب آمرزش، توبه به وسیله ی زبان و تصمیم بگیرد كه دیگر مرتكب خطا نشود. سوم، جبران آن عمل اشتباه به وسیله اعضا و جوارح. چهارم، عزم و تصمیم راسخ كه دیگر مرتكب خطایی نشود.»
و فرمود: «سه چیز است كه باعث خشنودی خدا از بنده اش می شود: استغفار بسیار؛ فروتنی و تواضع به نحوی كه بداند كه از هیچ كس برتر نیست؛ بسیار صدقه بدهد و به درماندگان یاری رساند.» [2] .
[ صفحه 63]
[1] زندگاني امام جواد (ع)، عمادزاده.
[2] زندگاني امام جواد (ع)، عمادزاده.